Lectio divina to metoda modlitwy Pismem Świętym. Nazwa dosłownie oznacza: boskie czytanie / duchowe czytanie. Jest to metoda modlitwy o dość długiej tradycji. Nawet dużo starszej niż różaniec, czy różne litanie.
Metoda ta składa się z czterech kroków streszczających się w łacińskich słowach: lectio, meditatio, oratio i contemplatio.
Krok pierwszy: lectio. Znajdź sobie spokojne miejsce i powoli, z uwagą przeczytaj fragment Pisma Świętego. Niech towarzyszy Ci przekonanie, że to sam Bóg mówi do Ciebie. Możesz czytać półgłosem, to pomaga, by lepiej wejść w słowo Boże.
Krok drugi: meditatio. Pomyśl nad tym, co czytasz. Co Bóg mówi do Ciebie? Myśl o tym i wracaj do tekstu, by koncentrować się na słowie Bożym, a nie na swoim życiu. Gdy jakieś słowo, albo zdanie, przykuwa Twoją uwagę, to powtarzaj je. Myśl, co Bóg chce mi przez to powiedzieć? Do czego mnie wzywa? Smakuj to słowo. Możesz je sobie gdzieś zapisać, albo podkreślić w Biblii.
Krok trzeci: oratio. Oratio czyli modlitwa. Gdy dotarło do Ciebie, co Bóg chce Ci powiedzieć, to wypada na to słowo odpowiedzieć. Podziękuj Bogu, że mówi do Twojego serca. Módl się prostymi słowami. A może nie czujesz radości, tylko smutek. O tym również opowiedz Bogu.
Krok czwarty: contemplatio. Słowo kontemplacja składa się z dwóch łacińskich: cum oznaczającego „z” oraz templum, co znaczy świątynia. Kontemplacja to duchowe bycie z Bogiem, myślenie o świecie, o swoim życiu w Boskiej perspektywie. Kontemplować to przeżywać Bożą obecność. Doświadczać Boga w swoim życiu.
Niektórzy mistrzowie lectio divina dodają krok piąty: actio. Czyli: działaj. Żyj według słowa. Wprowadź słowo w czyn.
Warto poczytać więcej na stronach:
2) http://mateusz.pl/mt/lectio/ts.asp
3) http://sfd.kuria.lublin.pl/index.php/artykuly/2795-podstawy-medytacji-biblijnej-lectio-divina